Toen we begonnen aan dit mooie plan hadden we al niet veel spullen… maar nog steeds te veel! Het paste niet in ons huisje dus dat betekende dat we veel moesten wegdoen. Schoolspullen, oude administratie, souveniers en oude foto’s. Timothy had dit al gedaan toen hij kleiner ging wonen. Wendy heeft daar iets langer over gedaan. Het begin is makkelijk maar naarmate je minder overhoud wordt het steeds moeilijker. Inmiddels hebben we nog maar een paar echt belangrijke dingen bij familie staan maar we kunnen echt wel zeggen dat we ontspult zijn! Maar let op: dit zul je continue door moeten blijven doen. Er komen altijd weer spullen bij dus er moeten ook altijd weer spullen weg…
Hoe hebben we het gedaan:
Ontspullen betekent niet dat je alles de deur uit doet en hoopt dat het in je geheugen blijft.. Timothy heeft zijn oude plakboeken gedigitaliseerd. De oude foto’s per stuk scannen en verwerkt tot een nieuw boek. Veel dunner en praktischer. Plus dat ze meer uitnodigen om er daadwerkelijk in te kijken.
Wendy heeft vooral gekeken naar wie ze een plezier kan doen met de spullen die ze niet mee wil of kan nemen. Mooi voorbeeld is een heel groot maar zwaar Boeddha-beeld. Dat bleek uiteindelijk het perfecte cadeau voor een goede vriendin. En die was er zo blij mee dat het weggeven ineens niet meer zo lastig was.
Sowieso geldt voor alles wat niet meegaat dat daar een mooie bestemming voor gezocht wordt binnen de vriendenkring, kennissen, collega’s, marktplaats of de kringloop. De bestemming prullenbak bewaren we tot het aller- allerlaatste!
Het lijkt ook wel alsof we makkelijker zijn geworden en iets minder hechten aan spullen. Als iemand iets mooi vind zeg ik ook makkelijk:”Hou maar!” Voor mij betekent dat weer meer ruimte of plek voor iets nieuws wat ik graag wil hebben.
