Mijn hele leven rolde ik voor mijn gevoel steeds van het ene in het andere. Was ik het ergens zat, dan keek ik eens om me heen, beetje rondneuzen in mijn netwerk en er kwam wel iets anders op mijn pad. Heel makkelijk natuurlijk, maar ergens voelde het altijd een beetje gemakzuchtig. Maar ja, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan! En toch kies ik de laatste tijd de moeilijke richting, die veel moeite kost. Maar de resultaten…. daar ben ik toch trots op!
–
Een huis bouwen?
En dat begon eigenlijk met Tiny housing. Ik had echt noooooit gedacht dat ik daartoe in staat zou zijn. Ik dacht niet eens verder dan over 2 weken. Laatstaan dat je een project aangaat waarvoor je een jaar gaat bouwen! Oke, eerlijkheidshalve dachten we in het begin dat we een half jaartje bezig zouden zijn, ha!
We zijn in de winter begonnen, met vrieskou in een onverwarmde loods, 4 dagen werken en 3 dagen bouwen, salaris ging 1 op 1 naar de bouwmarkt, en dan die paar keer dat je jezelf erheen sleept, de ochtend na een feestje, om toch even wat te gaan verfen (want daar had je over het algemeen geen steady hand voor nodig ;-)) Alle onenigheden, alles wat fout ging, maar ook alles wat goed ging, de bezoekers die kwamen kijken… Timothy mij alles vertelde en uitlegde wat ik moest doen. Hij was de opperbouwer. Ik hield me bezig met gemeenteraadsvergaderingen, netwerken en bestemmingsplannen. Puntje bij paaltje is het ons gelukt: het huisje is onze trots, en ook nog waterdicht en alles klopt. En we hebben al 5 jaar een plek in ons geliefde Noordwijk!
Of we het hadden gedaan als we vooraf wisten hoe het achteraf is gegaan, dat weet ik niet. Maar het is een van de beste besluiten die we ooit genomen hebben!
Wingfoilen?
Voor mijn Timothy-tijdperk heb ik wel eens wat pogingen tot golfsurfen ondernomen. Tijdens vakantie even een paar dagen niet backpacken maar een beetje stoeien in de golfen met een supersize longboard. Toen ik in Noordwijk ging wonen heb ik het nog een paar keer geprobeerd maar van echt surfen kon je niet spreken. Ik was een heel goeie peddelaar at most. Mijn wederhelft is elk jaar op zoek naar een nieuwe uitdaging en twee jaar geleden was dat: leren wingen. Een soort windsurfen maar met het zeil (de wing) los in je hand en onder je board nog een extra vleugel (de foil) waardoor je boven het water vliegt. En toen hij een jaar geleden zijn beginnersset wilde verkopen vroeg hij of ik het een keer wilde proberen. Ik was wel nieuwsgierig dus waarom niet op je 42e een nieuwe sport uitproberen waardoor je er na elke sessie uitziet alsof je mishandelt bent….
Elke 3 seconden van het board vallen, opnieuw naar het board zwemmen, je schenen tegen de foil stoten, op het board klimmen waardoor je armen blauw worden. Ik heb daar helemaal geen geduld voor joh. Maar in dit geval toch wel! Deze foto is de dag voor mijn 43e verjaardag, toen ik voor het eerst in Nederland op zee had gewingd. Vet coole overwinning! En een heel gave hobby die we met elkaar delen. Dat maakt vakantiebestemmingen kiezen een stuk makkelijker. Ik ben geen ‘wind-weduwe’ meer (als je vent altijd het huis uitrent als het waait).
Een vierjarige studie doen?
Aan het begin van Corona, tijdens de eerste lockdown, besefte ik dat ik mijn toenmalige werk heel leuk vond vanwege de collega’s en het bedrijf. Maar als je thuiszit en je beseft dat het werk op de pc niet leuk is, dan moet je er iets mee. In gesprek met de directeur zijn we het erover eens, onze wegen moesten scheiden. Maar wat dan? De paniek sloeg wel even toe.
Ik heb toen het hele “wat wil ik eigenlijk met mijn leven” uitgediept. Want ik werkte al 20 jaar maar ik moet ook nog 20 jaar voordat een pensioen in zicht komt! (tenminste, wie weet, die loterij…) Na een loopbaancoaching besloot ik dat ik terug naar school wilde. Ik wilde mensen helpen, maar geen psychologische richting. Een studie doen maar na die studie wil ik ook gelijk aan de bak kunnen. Na een hele reeks boeken lezen, testen doen en alle hersenspinsels opschrijven en samenvatten kwam ik uit op Logopedie. Een 4 jarige HBO Bachelor.
‘Maar ik ben helemaal geen goede leerling, ik had al moeite met MAVO!’ Eerst heb ik het met Timothy besproken want dit gaat hij ook merken. Als ik deze studie ga doen komt er minder geld binnen, ik heb minder tijd voor andere dingen, er komen verplichtingen bij terwijl we dat juist een beetje ontvluchten. Maar het voelde zo goed. Dus zonder heel ver vooruit te denken heb ik me ingeschreven. En ik heb er geen dag spijt van. De mensen die ik daar weer tegenkom, de informatie is super interessant en ik kan niet wachten om volgende week met mijn stage te beginnen!
Ondernemen?
En dan heb je een nieuw vak op school: Ondernemen in de Logopedie. Docent Carlijn vraagt: “Wie vindt zichzelf een ondernemer.” En toen begon ik na te denken. Want normaal gesproken zou ik zeggen dat ik helemáál niet ondernemend ben. Maar juist zo gemakzuchtig, lekker heen en weer rollen waar er ruimte is. Maar als ik dan bedenk wat ik in de afgelopen jaren heb gedaan en nog steeds aan het doen ben, dan zie ik wel een verandering. En eigenlijk zie ik mezelf ook wel een eigen bedrijf starten! Iets met Logopedie en reizen, online logopedie of Telelogopedie. Werken en surfen op leuke plekken in de wereld. Want dat zien Timothy en ik nog steeds wel zitten. Ooit.
Aankomend weekend past helemaal in dat plaatje want ik spreek op een klein event “Buiten de lijntjes”. Ik vertel over wonen buiten de lijntjes en een van de andere sprekers vertelt over werken buiten de lijntjes! Die ga ik goed uithoren, toevoegen aan mijn netwerk en wie weet wordt ik echt nog eens ondernemer!
Tot zover mijn hersenspinsels. Ik bedenk zo vaak onderwerpen waarover ik kan schrijven maar meestal neem ik er de tijd niet voor. Maar deze vond ik té leuk, gewoon omdat ik iets over mezelf besefte. Inzichtje. Wie weet inspireer ik iemand. En anders heb ik een paar minuten van je tijd gepikt, hope it was worth your while!